معنی نیابت کن - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(رِشْ /رُشْ وَ / وِ)

عابد. نیایشگر. عبادتگر. که دعا خواند و ستایش کند:
ز پاکی ورا خانه خویش خواند
نیایش کنان را بدان پیش خواند.
فردوسی

(بَ گَ)

خلیفه. جانشین. وکیل. (ناظم الاطباء). نایب

(رَ)

نابودکننده. فانی کننده. (ناظم الاطباء). معدوم کننده:
اول و آخر به وجود وصفات
هست کن و نیست کن کاینات.
نظامی

عبادت کننده پرستنده:جمع نیایش کنان: (ز پاکی ورا (کعبه) خانه خویش خواند نیایش کنان را بدان پیش خواند) (شا. بخ 1846: 7)

جانشین، داد گوی داد گزار (وکیل داد گستری)، به نمایندگی جانشین قائم مقام، وکیل

معدوم کننده، فانی کننده

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما